Είκοσι επτά χρόνια συμπληρώνονται σήμερα (16/1) από την ημέρα που ο Δημήτρης Χορν έφυγε από τη ζωή. Ο σπουδαίος Έλληνας ηθοποιός γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου του 1921 και πέθανε στις 16 Ιανουαρίου του 1998, σε ηλικία 76 ετών.
Ο Δημήτρης Χορν ήταν ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της γενιάς του και διέγραψε μία σπουδαία πορεία στον χώρο της υποκριτικής, τόσο στο θέατρο, όσο και στον κινηματογράφο. Έχει τιμηθεί από την ελληνική πολιτεία με το μετάλλιο του Χρυσού Σταυρού Γεωργίου Α’.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Ο αξεπέραστος Δημήτρης Χορν ήταν ένας μοναδικός συνδυασμός ταλέντου, λάμψης, γοητείας και φινέτσας.
Λίγα λόγια για τον Δημήτρη Χορν
Γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου του 1921 στην Αθήνα. Πατέρας του ήταν ο γνωστός θεατρικός συγγραφέας Παντελής Χορν. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Βασιλικού Θεάτρου (νυν Εθνικού), όπου έκανε το ντεμπούτο του το 1940, στην οπερέτα του Στράους «Η Νυχτερίδα».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Αμέσως μετά εμφανίστηκε στο «Θέατρο Ρεξ» της Μαρίκας Κοτοπούλη, ως πρωταγωνιστής σε έργα, όπως «Ο πρωτευουσιάνος», «Αλάτι και πιπέρι», «Η κυρία με τις καμέλιες» κ.ά. Την περίοδο 1943 – 1944 συμμετείχε στον θίασο της Κατερίνας, με την οποία συμπρωταγωνίστησε στο «Σύζυγοι με δοκιμή». Το 1944 συγκρότησε δικό του θίασο μαζί με τη Μαίρη Αρώνη και λίγο αργότερα συνέπραξε με τη Βάσω Μανωλίδου. Το 1945 συνεργάστηκε με τον θίασο Μελίνας Μερκούρη και Νίκου Χατζίσκου, ενώ την περίοδο 1946 – 1950 επέστρεψε στο «Βασιλικό Θέατρο».
Η γνωριμία και η σχέση με την Έλλη Λαμπέτη
Έπειτα από απουσία δύο ετών στο εξωτερικό, επιστρέφει στην Ελλάδα και το 1953 γνωρίζει την Έλλη Λαμπέτη. Ο δεσμός τους επισπεύδει το διαζύγιο της Λαμπέτη με τον Μάριο Πλωρίτη και μαζί γράφουν μία από τις πιο αστραφτερές σελίδες στην υποκριτική τέχνη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Επτά χρόνια έμειναν μαζί, ως το 1959. Μια σχέση γεμάτη πάθος και συγκρούσεις. Κάποτε η Λαμπέτη είχε πει ότι «όταν χωρίσαμε και δεν τρωγόμασταν τον αγαπούσα περισσότερο. Κι όταν ερχόταν και μου χτυπούσε την πόρτα, τα είχε ήδη με άλλη ηθοποιό».
Τον ζήλευε πολύ -κι εκείνος το ίδιο. «Είχε την ικανότητα να κάνει τα ασήμαντα σημαντικά» είχε πει ο Χορν για την ηθοποιό Λαμπέτη. Ως γυναίκα όμως ήταν «αφόρητα ζηλιάρα». «Δεν τολμούσα ούτε βλέμμα να ρίξω σε άλλη γυναίκα. Γινόταν χαλασμός. Ζήλευα κι εγώ ελεεινά. Όταν με άφησε, ήμουν ως ταύρος σε υαλοπωλείο. Πληγώθηκε ο εγωισμός μου. Δεν μπορώ να πω πως δεν την αγάπησα. Και τη θαύμαζα πολύ σαν ηθοποιό. Αλλά δεν ήταν η γυναίκα της ζωής μου».
Συγκροτούν δικό τους θίασο, μαζί με τον Γιώργο Παππά, ανεβάζοντας έργα, όπως: «Ο βροχοποιός», «Νυφικό Κρεβάτι» και «Το παιχνίδι της Μοναξιάς». Οι δρόμοι τους χώρισαν το 1959 και δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ στο θεατρικό σανίδι.
Μεγάλη ήταν η συμβολή του Δημήτρη Χορν και στον κινηματογράφο. Πρωταγωνίστησε μόνο σε 10 ταινίες, δίνοντας όμως ανεπανάληπτες ερμηνείες, όπως στην «Κάλπικη λίρα» (1954), στο «Μια ζωή την έχουμε» (1955) και «Το κορίτσι με τα μαύρα» (1956).
Έντονη ήταν και η ραδιοφωνική παρουσία του. Εκτός από τις μαγνητοφωνήσεις δεκάδων θεατρικών έργων, είχε «περάσει» στον κόσμο με ιδιαίτερο κέφι και φινέτσα ένα «αεράκι» εβδομαδιαίων πεντάλεπτων εκπομπών, που έγραφε ο Κώστας Πρετεντέρης. Με μια σουρεαλιστική ειρωνεία στη φωνή του, διάβαζε φανταστικά γράμματα ακροατών στην εκπομπή «Ο Ταχυδρόμος έφτασε».
Διετέλεσε γενικός διευθυντής της ΕΡΤ την περίοδο 1974 -1975, ενώ το 1980 ίδρυσε με τη σύζυγό του Άννα Γουλανδρή το Ίδρυμα Γουλανδρή – Χορν, σκοπός του οποίου είναι η μελέτη του ελληνικού πολιτισμού. Η Πολιτεία του απένειμε το Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α’.
Οι δύο γάμοι του
Η πρώτη του γυναίκα ήταν η Ρίτα Φιλίππου. Κόρη αστικής οικογένειας επιπλοποιών της εποχής -τη δουλειά με τα έπιπλα συνέχισε η οικογένεια Εγγλεζάκη, συγγενείς των Φιλίππου. Ο γάμος τους έγινε στις 6 Αυγούστου του 1942.
Ο Χορν μιλούσε πάντα με τα καλύτερα λόγια γι΄αυτήν τη «σπουδαία» γυναίκα, που είχε ίσως το μεγαλύτερο προσόν για σύζυγο, όπως έλεγε ο ίδιος ο Χορν: «Η Ρίτα δεν ζήλευε, δεν με έλεγχε καθόλου, δεν με ρωτούσε, που πήγες, τι έκανες, με ποιον μιλάς. Την απατούσα και της το έλεγα». Έμειναν δέκα χρόνια μαζί και χώρισαν λόγω της Λαμπέτη.
Άννα Γουλανδρή, «Η γυναίκα της ζωής μου»
Γόνος της μεγάλης εφοπλιστικής οικογένειας και κόρη του Νικόλα Γουλανδρή, ήταν η Άννα. Σε πρώτο γάμο παντρεύτηκε τον Λεωνίδα Παπάγο, πρέσβη και μετέπειτα αυλάρχη του βασιλιά Κωνσταντίνου, με τον οποίο είχε έναν γιο, τον Αλέξανδρο. Χώρισαν το 1967 και αμέσως μετά εκείνη παντρεύτηκε τον Δημήτρη Χορν
Ο γάμος τους έγινε στις 23 Ιανουαρίου του 1967, στο μικρό εκκλησάκι της οδού Στησιχόρου. Ήταν η χρονιά που έπαιζε τον «Ιβάνωφ» του Τσέχωφ.
«Η Άννα είχε μεγάλη καρδιά, ήταν μια πανέξυπνη γυναίκα και ένας χαριτωμένος άνθρωπος. Αγάπησα το αστραφτερό της χαμόγελο, το γέλιο της. Με περίμενε μετά το θέατρο να γυρίσω στο σπίτι για να φάμε μαζί», συνήθιζε να λέει για εκείνη, ενώ όσοι τον ήξεραν καλά θεωρούσαν ότι η Άννα ήταν «το καταστάλαγμα της αγάπης, η γυναίκα της ζωής του. Την αγάπησε και τον αγάπησε πολύ»…Έζησαν παντρεμένοι είκοσι χρόνια, ως τον θάνατό της, το 1988.
Ο Χορν αγαπούσε και θαύμαζε τον Μάνο Χατζιδάκι ήταν στενός φίλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Θεωρούσε ότι ο καλύτερος ρόλος του ήταν ο Τρελός από την «Δωδέκατη Νύχτα» του Σαίξπηρ. Λάτρευε τον Λογοθετίδη, τον Μπαχ, τον Μότσαρτ. Του άρεσε ο Λένον. Έλεγε αστεία, ανέκδοτα, ήταν χαριτωμένος άνθρωπος της παρέας. «Ο κόλακας και ο κόρακας σε ένα στοιχείο διαφέρουν, το “λ” και το “ρ”. Ο κόρακας τρώει πτώματα, ο κόλακας σε τρώει ζωντανό».
Πέθανε στις 16 Ιανουαρίου του 1998, έπειτα από πολύμηνη ασθένεια.
