Εικοσιτέσσερα χρόνια συμπληρώθηκαν σήμερα από τον θάνατο του Κώστα Ρηγόπουλου, ο οποίος άφησε έντονο το στίγμα του στον καλλιτεχνικό χώρο. Ο σημαντικός ηθοποιός, ο οποίος υπήρξε ζευγάρι με την ηθοποιό Κάκια Αναλυτή για 46 χρόνια, έως το 2001, που τους χώρισε ο θάνατος, απέδειξε ότι ο έρωτας μπορεί να κρατήσει για «πάντα» αν έχει γερές βάσεις. Ο Ρηγόπουλος πέθανε σε ηλικία 70 ετών, έπειτα από τρίμηνη νοσηλεία στο Θριάσιο Νοσοκομείο με βαρύ εγκεφαλικό. Η Κάκια Αναλυτή κατέρρευσε. Από τότε, όπως λένε οι δικοί της άνθρωποι, άρχισε να μαραζώνει.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Ο αλησμόνητος ηθοποιός, πριν φύγει από τη ζωή, είχε γράψει ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο, με τίτλο «Το παραμύθι της ζωής μου» (εκδόσεις Γκοβόστη), στο οποίο περιέγραφε τη γνωριμία του και τον έρωτά του με την Κάκια Αναλυτή: «Στο συνοικιακό θεατράκι της Καλλιθέας λοιπόν είχαμε αρχίσει ήδη πρόβες για το δεύτερο έργο που ήταν το «Φιόρο του Λεβάντε». Ένα πρωί, ίσως και την πρώτη μέρα που αρχίσαμε πρόβες στο δεύτερό μας έργο, βλέπω μια χαριτωμένη κοπελίτσα να κουβεντιάζει με τον Διονύση τον Παγουλάτο. Αμέσως κάτι σκίρτησε μέσα μου. Μ’ άρεσε αυτή η κοπελίτσα όσο δεν μου είχε αρέσει ποτέ καμία άλλη ως τότε. Μόλις έφυγε ρώτησα τον Νιόνιο, ρε συ Νιόνιο ποια είναι αυτή; Μια νέα ηθοποιός που τελειώνει αυτές τις μέρες τη σχολή του Ροντήρη, την λένε Κάκια Αναλυτή, μου λέει. Το άλλο πρωί ήταν κι αυτή στην πρόβα. Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που με τράβηξε τόσο πολύ σ’ αυτό το κοριτσάκι, ώστε μέσα στις πρόβες και στην εβδομάδα που κράτησε το έργο, ερωτευθήκαμε. Έτσι αστραπιαία δεν μπορούσαμε να κάνουμε ο ένας χωρίς τον άλλον. Κι από τότε πέρασαν 30 χρόνια. Και μπορεί να περάσαμε κάποια συννεφάκια ή κάποια ψιλοβρόχια στη μακρόχρονη αυτή διάρκεια, αλλά δεν αντιμετωπίσαμε ποτέ μας μια νεροποντή ή μια καταιγίδα που θα κατάφερνε να μας χωρίσει. Το λέω με όλη μου την καρδιά αυτό, είμαι το ίδιο ερωτευμένος με την Κάκια, όπως ήμουνα και τότε. Άσχετο αν η δουλειά μας κάνει πολλές φορές να τα τσουγγρίζουμε, μικρή σημασία έχει αυτό.
»Δεν ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια με συμβιβασμούς. Αγαπιόμαστε πραγματικά. Είχε γερά θεμέλια από την αρχή αυτός ο έρωτας, γι αυτό δεν μπόρεσε να τον γκρεμίσει τίποτα και κανένας ή καμία. Η Κάκια είναι για μένα το παν και είμαι σίγουρος πως το ίδιο είμαι κι εγώ για κείνην. Ο έρωτάς μας άρχισε όπως σας είπα στο Φιόρο του Λεβάντε και φούντωσε πιο πολύ όταν παίξαμε τον «Έβδομο ουρανό», που ήμασταν το ερωτευμένο ζευγάρι και στη σκηνή. Μεγάλος έρωτας. Αφάνταστη αγάπη, πάθος, στοργή, συμπαράσταση, βοήθεια και όλα τα μεγάλα συναισθήματα που μπορεί να έχει ένας παντοτινός δεσμός. Γελάτε, γελάτε όσο θέλετε και ειρωνευτείτε μας όσο σας αρέσει»….
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Ο Κώστας Ρηγόπουλος «έγραφε» σε μαγνητοφώνο τη ζωή του
Μετά τον θάνατό του, το 2013, η κόρη του Ζωή Ρηγοπούλου εξέδωσε την αυτοβιογραφία του Το παραμύθι της ζωής μου, απομαγνητοφωνώντας τις κασέτες που έγραφε ο Κώστας Ρηγόπουλος το 1985, μετά τα πρώτα προβλήματα με την υγεία του.
«Μπαίνοντας καθημερινά στο πατρικό μου έβλεπα τον πατέρα μου με ένα μικρόφωνο στο χέρι να κάθεται με τις ώρες μπροστά στο κασετόφωνο». (…) «Τι κάνεις μπαμπά; Τραγουδάς;» τον ρώτησε η Ζωή Ρηγοπούλου. «Όχι, αφηγούμαι τη ζωή μου» της απάντησε. Στις κασέτες άκουσε τον πατέρα της να μιλά για το ξεκίνημα του, για τη γνωριμία του με τη μητέρα της, για την μεγάλη εμπορική τους επιτυχία, την παράσταση Αγάπη μου Ουάουα», έχει αναφέρει η ίδια.
Η καλλιτεχνική διαδρομή του Κώστα Ρηγόπουλου και ο γάμος του με την Κάκια Αναλυτή
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 22 Νοεμβρίου 1930 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1951, παίζοντας δύο μικρούς ρόλους στην τραγωδία του Σαίξπηρ «Καίσαρ και Κλεοπάτρα», που ανέβηκε στο Εθνικό Θέατρο. Το 1954 έκανε το ντεμπούτο του στο ελεύθερο θέατρο με το θίασο Καλλέργη – Σκούρα, στο έργο «Πεγκ καρδούλα μου» του Τζον Μάνερς, ενώ την ίδια χρονιά συνεργάστηκε και με το θίασο Λαμπέτη – Παππά – Χορν στο έργο «Φτωχό σαν Σπουργιτάκι» του Λαντίσλας Φόντορ.
Ο Κώστας Ρηγόπουλος και η Κάκια Αναλυτή γνωρίστηκαν το 1955 και έπειτα από τρεις μήνες παντρεύτηκαν, ανήμερα των Χριστουγέννων του 1955 στον Ιερό Ναό της Μεταμόρφωσης στο Καλαμάκι με την παρουσία συγγενών, αγαπημένων φίλων και συναδέλφων.
Τα επόμενα οκτώ χρόνια συνεργάστηκε με κορυφαία ονόματα του θεάτρου, όπως η Κατερίνα, ο Μάνος Κατράκης, ο Μίμης Φωτόπουλος, ο Λυκούργος Καλλέργης και ο Λάμπρος Κωνσταντάρας και συμμετείχε στις ομάδες μεγάλων θιάσων όπως του Μποστ και της Μιράντας.
Απέκτησαν μία κόρη, τη Ζωή Ρηγοπούλου, η οποία είναι κι αυτή ηθοποιός.
Ο Κώστας Ρηγόπουλος με την Κάκια Αναλυτή στο «Αγάπη μου Ουά-Ουά»
Το 1962 ο Κώστας Ρηγόπουλος συγκρότησε τον δικό του θίασο, με τη συνεργασία του Γιάννη Αργύρη, στο Θέατρο Διάνα, με το έργο «Μια πόρτα δραχμές… 500» των Σκουφά – Ανδρεόπουλου. Ένα χρόνο αργότερα, μαζί με τη σύντροφο της ζωής του δημιούργησαν το δικό τους θεατρικό σχήμα, στη δική τους σκηνή, το Θέατρο Αναλυτή.
Το έργο που σημάδεψε την καριέρα του ήταν το «Αγάπη μου Ουά-Ουά» του Φρανσουά Καμπό, το οποίο έπαιξε με την Κάκια Αναλυτή για έξι συνεχόμενα χρόνια (1967-1972), γεγονός που το ανέδειξε σε μία από τις εμπορικότερες επιτυχίες του ελληνικού θεάτρου.
Μαζί με τη σύζυγό του ή μόνος – κυρίως τα τελευταία χρόνια που εντάχθηκε ξανά στο δυναμικό του Εθνικού Θεάτρου – ο Κώστας Ρηγόπουλος εμφανίστηκε μεταξύ πολλών άλλων στα έργα: «Σούκι Γιάκι» των Στόουν – Κούνεϋ (επίσης μεγάλη επιτυχία του ζευγαριού), «Ο επιθεωρητής έρχεται» του Τζον Πρίστλεϊ, «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» του Πιραντέλο κ.ά., καθώς και σε αρκετά έργα ελλήνων θεατρικών συγγραφέων: «Η Βίλα των Οργίων» του Γερ. Σταύρου, «Παραμύθι χωρίς Όνομα» του Kαμπανέλλη, «Δάφνες και Πικροδάφνες» των Κεχαΐδη – Χαβιαρά, «Ωραία Φάση» του Χρηστίδη, «Σε φιλώ στη μούρη» του Διαλεγμένου και «Βασιλικός» του Αντωνίου Μάτεσι.
Έντονο παρών είχε και στον κινηματογράφο, συμμετέχοντας σε περισσότερες από 30 ταινίες: «Ανθισμένη Αμυγδαλιά» (1959), «Το ραντεβού της Κυριακής» (1960), «Σταχτοπούτα» (1960), «Χωρίς Ταυτότητα» (1962) κ.ά. Το 1972 κέρδισε το βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Το προξενιό της Άννας».
Σκηνή από την ταινία «Ο Φαντασμένος» με τη Νόρα Κατσέλη
Παράλληλα, συμμετείχε και σε πολυάριθμες τηλεοπτικές σειρές και εκπομπές: «Αξιωματικός Υπηρεσίας», «Βίβα Κατερίνα», «Ο κόσμος και ο Κοσμάς» ,«Χαμογελάστε παρακαλώ», ενώ το 1988 παρουσίαζε και το τηλεπαιχνίδι «Εσείς τι λέτε».
Ο Κώστας Ρηγόπουλος πέθανε στις 14 Ιανουαρίου 2001, έπειτα από βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο.
Φιλμογραφία
Ανθισμένη αμυγδαλιά (1959)
Ματωμένο ηλιοβασίλεμα (1959)
Μια του κλέφτη (1960)
Σταχτοπούτα (1960)
Το κορίτσι του δρόμου (1960)
Το ραντεβού της Κυριακής (1960)
Τα νιάτα θέλουν έρωτα (1961)
Τα σαράντα παλληκάρια (1961)
Αγάπη γραμμένη με αίμα (1962)
Η Ελληνίδα και ο έρωτας (1962)
Πεζοδρόμιο (1962)
Λίγο πριν ξημερώσει (1963)
Ο κος πτέραρχος (1963)
Χωρίς ταυτότητα (1963)
Έκλεψα τη γυναίκα μου (1964)
Διαζύγιο αλά ελληνικά (1964)
Οι κολασμένοι (1964)
αημοί στη φτωχογειτονιά (1965)
Και οι 14 ήταν υπέροχοι (1965)
Πράκτορες 005 εναντίον χρυσοπόδαρου (1965)
Ζητώντας την τύχη στα ξένα (1967)
Ο κόσμος τρελλάθηκε…(1967)
Για μια τρύπια δραχμή (1968)
Εικοσιτέσσερις ώρες ζωντοχήρα (1969)
Εχθρός ενός λαού (1972)
Ο μάγκας με το τρίκυκλο (1972)
Το προξενιό της Άννας (1972)
Ο φαντασμένος (1973)
Αγάπη μου Ουά-Ουά (1974)
Πονηρό θηλυκό κατεργάρα γυναίκα (1980)
Ρένα να η ευκαιρία (1980)
Ο άνθρωπος που το ‘παιζε πολύ (1983)
Γυναίκες δηλητήριο (1993)
Βιντεοταινίες
Ζωή και κότα (1986)
Ο εραστής της γυναίκας μου (1986)
Ο τσιφούτης (1986)
Ο αναρχικός (1987)
Ο Κέρβερος και το δόλωμα (1987)
Τηλεοπτικές σειρές
Αξιωματικός υπηρεσίας (1972, ΕΙΡΤ)
Βίβα Κατερίνα (1973, ΥΕΝΕΔ)
Ο κόσμος και ο Κοσμάς (1981, ΥΕΝΕΔ)
Χαμογελάστε παρακαλώ (1983, ΕΡΤ)
Βραδυά επιθεώρησης (1984, ΕΡΤ)
Μέσα από το πλήθος (1984, ΕΡΤ2)
Μικρές αγγελίες (1985, ΕΡΤ2)
Οικογένεια Βλαμμένου (1986, ΕΡΤ)
Οι άγγελοι κι εγώ (1989, ΕΤ2)
Και εύθυμη και χήρα (1991, ΑΝΤ1)
Μίνι μάρκετ ονείρων (1991, ΕΤ2)
Ο ιός του πατέρα (1996, Mega)
Παραστάσεις στο Εθνικό Θέατρο
Καίσαρ και Κλεοπάτρα (1951) | [Αυλικός Πτολεμαίου] | [Β’ Βαστάζος]
Η σιωπηλή γυναίκα (1995) | Άρχοντας Μορόζος
Η απαγωγή της Σμαράγδως (1995) | Χατζηφώτης
Παραμύθι χωρίς όνομα (1995) | Βασιλιάς
Η ωραία φάση (1996) | Γιάννης
Ο βασιλικός (1999) | Δάρειος Ρονκάλας
