Ο τελευταίος σαγματοποιός του Βόλου

Για όσο διάστημα τα μηχανοκίνητα οχήματα δεν μπορούν να φτάσουν σε απόμερα σημεία, για τόσο οι μετακινήσεις θα γίνονται με ζώα.

Όσο απλό και αν φαίνεται αυτό, είναι ένα δύσκολο εγχείρημα για τα ζώα που χρειάζονται τον κατάλληλο “εξοπλισμό” και κάποιον για να τον κατασκευάσει, όπως δείχνει η δημοσιογράφος της ΕΡΤ Φρόσω Παύλου.

Η συνάντηση με έναν σαγματοποιό είναι περισσότερο από ενδιαφέρουσα. Ο Κώστας Βογιατζάκης, έμαθε την τέχνη δίπλα σε έναν παλιότερο τεχνίτη- κατασκευαστή και αποφάσισε να συνεχίσει ένα επάγγελμα που σταδιακά περιορίζεται, αλλά προς το παρόν δεν χάνεται. Δύσκολα χαράζονται δρόμοι σε κακοτράχαλα μονοπάτια που χρησιμοποιούν οι κτηνοτρόφοι και στα δάση που υλοτομούνται.

Για ένα καλό “κοστούμι”, ο “ράφτης” πρέπει να έχει τα ακριβή μέτρα του “πελάτη”, προκειμένου να ταιριάζει στην ανατομία του και να μπορεί να κινείται άνετα, χωρίς προβλήματα. Αυτό ακριβώς κάνει ο κ. Βογιατζάκης. Έχοντας τα μέτρα του κάθε ζώου κατασκευάζει την σωστή “πανοπλία”- σαμάρι, για άλογα, όνους και ημίονους ώστε να μη υφίστανται τραυματισμούς μεταφέροντας κυρίως φορτία.

Δέρμα, μαλλί, και ξύλο δένονται με ιδιαίτερο τρόπο προκειμένου τα υποζύγια να μεταφέρουν φορτία σε μεγάλες αποστάσεις. Όλα γίνονται στο χέρι, σε κανένα στάδιο της κατασκευής δεν παρεμβαίνει μηχάνημα.   

Οι κατασκευαστές σαμαριών, με τελευταίο στον Βόλο τον κ. Βογιατζάκη, είναι είδος προς εξαφάνιση, αλλά ο ίδιος επιμένει και όπως λέει θα μάθει την τέχνη στα δυο παιδιά του, ακόμη και αν δεν το επιλέξουν ως επάγγελμα. Το σάγμα – το αρχαίο πανωφόρι, σε κάθε μέγεθος, χρώμα και στολισμό ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες κάθε εποχής, βοήθησε στην ανάπτυξη του πολιτισμού, στην οικονομική ευρωστία των κοινωνιών, στην μετακίνηση στρατευμάτων και πυρομαχικών, ενώ οι κατασκευαστές του ήταν το σήμα κατατεθέν σε κάθε πόλη και χωριό, απαραίτητοι συνοδοί σε κάθε εκστρατεία έως και τον 20^ο αιώνα.