(σκηνή από την ταινία «Ο Ηλίας τού 16ου»)
Ο σεσημασμένος απατεωνίσκος τής γειτονιάς, ο Σπανομαρίας,
καταφεύγει στον κλεπταποδόχο-τοκογλύφο τής γειτονιάς, τον Λάμπρο,
θέλοντας για ακόμη μια φορά να «σκοτώσει» ένα τιμαλφές
που έχει περιέλθει διά τής αρπαγής στην κατοχή του.
Τού ενεχειρίζει, λοιπόν, το πανάκριβο κόσμημα,
και ακολουθεί μεταξύ τους ο ακόλουθος διάλογος:
– Για μπάνισε, κύρ’-Λάμπρο.
– Τι να μπανίσω;
– Ολόχρυσο. Κι έχει και πέτρα πάνω.
– Ποιανού είν’ αυτό, ρε..;
– Τι «Ποιανού είναι;», κύρ’-Λάμπρο..; Δικό μου είναι.
– Δικό σου; Φόραγες και βραχιόλι, ρε, και δεν το είχα προσέξει..;
– Δηλαδή, όταν λέω «Δικό μου.», όχι βέβαια δικό μου. Τής αρραβωνιαστικιάς μου είναι.
– Κι αυτό τής αρραβωνιαστικιάς σου;
– Ναι, κύρ’-Λάμπρο. Γιατί;
– Μα με τη δούκισσα τής Πλακεντίας αρραβωνιάστηκες, ρε..;
– Γιατί το λες αυτό τώρα, κύριε Λάμπρο..;
Μην κοιτάς που κακοτύχησε η κοπέλα κι έπεσε στα ξένα χέρια.
Η κοπέλα ήτανε από σπίτι καλό.
Κι από τα παλιά της μεγαλεία, όλο και κάτι έχει ξεμείνει στα χέρια της.
– Μην έχουμε, ξέρω ’γώ, καμιά φασαρία…
Εγώ, αν γίνει τίποτα,
θα πω ότι μού το ‘δωσες εσύ και μού είπες ότι είναι τής αρραβωνιαστικιάς σου, έτσι;
– Ναι, κύρ’-Λάμπρο. Αλίμονο.
Ας διασκευάσουμε τώρα αυτήν τη στιχομυθία·
εν προκειμένω,
«Σπανομαρίας» θα είναι η Αστυνομία Χανίων
και «κύρ’-Λάμπρος» θα είναι η Εισαγγελία Χανίων.
– Για μπάνισε, κύρ’-Λάμπρο.
– Τι να μπανίσω;
– Είναι ολόχρυσοι οι άντρακλες στον νομό μας
κι ας έχουν τη συνήθεια να πίνουν λίγο παραπάνω και να οδηγούν μεθυσμένοι.
– Ναι, το ξέρω, και ματώνει η ψυχή μου όταν τούς βλέπω στο Αυτόφωρο.
Χώρια που δημιουργείται φόρτος εργασίας για εμένα και για τα δικαστήρια τής πόλης.
– Και εγώ κουράζομαι αφάνταστα με ετούτες τις καθημερινές αγγαρείες,
οπότε λέω να τούς κάνω απλώς μία τακτική δικάσιμο
και να τούς αφήνω ελεύθερους να συνεχίζουν το πιοτί τους.
Είναι κρίμα για μία επικίνδυνη οδηγησούλα να τούς σέρνουμε στα κρατητήρια.
– Μην έχουμε, ξέρω ’γώ, καμιά φασαρία…
Εγώ, αν γίνει τίποτα,
θα πω ότι δεν σού έδωσα οποιανδήποτε γραπτή ή προφορική συναίνεση.
– Ναι, κύρ’-Λάμπρο. Αλίμονο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Ακριβώς αυτό συνέβη. Ακριβώς αυτό.
Ο 22χρονος που έχασε τη ζωή του στο σοκαριστικό τροχαίο στα Χανιά,
έπεσε θύμα δολοφονίας που παραπέμπει σε «συμβόλαιο θανάτου»·
ένα ιδιότυπο «συμβόλαιο θανάτου» με ανοιχτή ημερομηνία,
που ναι μεν ο εκτελεστής δεν ήταν προκαθορισμένο πρόσωπο
μηδέ το θύμα ήταν προκαθορισμένο πρόσωπο,
αλλά ήταν εκ των ων ουκ άνευ βέβαιο ότι θα υπήρχαν ΚΑΙ Εκτελεστής, ΚΑΙ Θύμα.
Το μοναδικό σταθερό στοιχείο τής προδιαγεγραμμένης δολοφονίας ήταν ο Ηθικός Αυτουργός,
ήταν το παντελώς ανήθικο και διαβρωμένο Νεοελληνικό Κράτος,
ήταν οι παντελώς ανήθικες και διαβρωμένες Νεοελληνικές Αρχές,
που διαχρονικώς δηλώνουν την απόλυτη υποτέλειά τους
στο σαθρό κοινωνικό φαινόμενο που συμπυκνώνεται στον όρο «Τοπικισμός».
Ο 45χρονος εγκληματίας-εκτελεστής-δολοφόνος
ήταν το παραχαϊδεμένο αρχισκούπιδο των ντόπιων αρχόντων
(για την ακρίβεια, ένα από τα παραχαϊδεμένα αρχισκούπιδα τής περιοχής),
που -προφανώς με το… αζημίωτο-βρισκόταν σε καθεστώς ασυλίας
και επλήρωνε με ελάχιστο τίμημα την αδιάλειπτη παραβατικότητά του.
Το βαρύ ποινικό βιογραφικό του
περιελάμβανε εμπόριο ναρκωτικών, τραμπουκισμούς, κακοποίηση γυναίκας
(άλλωστε,
στην τεταρτοκοσμική Νεοελληνική Μπανανία δεν θεωρείσαι «άντρακλας»
αν δεν έχεις στο «ενεργητικό» σου και περιστατικά ενδο-οικογενειακής βίας),
όμως το κυρίαρχο πλαίσιο των έκνομων δραστηριοτήτων ήταν η Ατιμωρησία.
Έτσι, υπό τας ευλογίας των Αρχών
-καθώς, εσαεί η Ανοχή γίνεται επί τής ουσίας συνώνυμη με την Ευλόγηση-
το παραχαϊδεμένο αρχισκούπιδο εκινούσε τα αόρατα νήματα
και μετέτρεπε τον Νόμο σε προσωπική μαριονέτα του,
καθώς πάντοτε (θα) υπάρχουν σιελορροούντες δημόσιοι λειτουργοί
που (θα) θαμπώνονται από τα Φράγκα, από τα πανάκριβα αυτοκίνητα,
από τα σκάφη, από το ακριβοθώρητο «lifestyle».
Ο 45χρονος εγκληματίας-εκτελεστής-δολοφόνος,
αυτό το παραχαϊδεμένο αρχισκούπιδο των ντόπιων αρχόντων,
αυτός ο «άντρακλας», αυτός ο αηδιαστικός ψευτόμαγκας,
μετερχόταν συστηματικώς τη Βία ως μέσο συνεννόησης,
καλυπτόμενος από τα «στραβά μάτια»
που -άλλοτε αμισθί και άλλοτε εμμίσθως- επιδεικνύει η «Όραση των Αρχών».
Ένας 22χρονος έφυγε από τη ζωή δολοφονημένος,
ο Θάνατος εν προκειμένω είναι ταυτόσημος με το Κρίμα και κυρίως με την Αδικία,
μία οικογένεια πενθεί και θα πενθεί για πάντα,
μία οικογένεια δεν έχει καν τη δύναμη να αισθάνεται οργή,
η Οργή ανάγεται σε «Υποχρέωση τής Κοινωνίας»
ως η ελάχιστη κατάθεση τής συμπαράστασής μας
σε ένα πένθος που δεν είναι μεν δικό μας,
όμως θα ημπορούσε -με βάση αυτό το απρόσωπο «συμβόλαιο θανάτου»-
να ήταν και δικό μας πένθος ή να ήταν ο καθένας στη θέση τού θύματος.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Ο 45χρονος εγκληματίας-εκτελεστής-δολοφόνος
είχε ως αγαπημένη του συνήθεια τούς αλαζονικούς κουτσαβακισμούς
και τις παραβιάσεις τού Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας,
οπότε η 4η Ιανουαρίου 2025 προδιαγραφόταν ως ένα επιπλέον εύσημο
για την τοξική αρρενωπότητά του.
Αυτό το παραχαϊδεμένο αρχισκούπιδο των ντόπιων αρχόντων,
αυτό το θλιβερό ανδρείκελο με την παραφουσκωμένη σωματοδομή
και με το αρρωστημένα παραφουσκωμένο «εγώ» του,
ξεχύθηκε στους δρόμους των Χανίων με το σύνηθες τουπέ του.
Τι κι αν τού είχε αφαιρεθεί το δίπλωμα για προηγούμενο παράπτωμά του..;
Σιγά το πρόβλημα·
το παραχαϊδεμένο αρχισκούπιδο των ντόπιων αρχόντων
οδηγούσε χωρίς δίπλωμα
(ούτε η πρώτη φορά, ούτε η πρώτη μέρα θα ήταν).
Τι κι αν απαγορεύεται η οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ..;
Σιγά το πρόβλημα·
το παραχαϊδεμένο αρχισκούπιδο των ντόπιων αρχόντων
οδηγούσε υπό την επήρεια αλκοόλ
(ούτε η πρώτη φορά, ούτε η πρώτη μέρα θα ήταν).
Τι κι αν συνελήφθη σε έλεγχο τής Τροχαίας να είχε δείκτη αλκοόλ 1,38
όταν το επιτρεπόμενο όριο είναι 0,25
και το όριο που σε οδηγεί στο Αυτόφωρο είναι 0,60 χιλιοστά ανά λίτρο εκπνεόμενου αέρα..;
Σιγά το πρόβλημα·
το παραχαϊδεμένο αρχισκούπιδο των ντόπιων αρχόντων
αφέθηκε ελεύθερο να εσυνέχιζε απερίσπαστο(ς) την ημέρα του.
Τι κι αν είχε συλληφθεί προ μερικών ωρών από την Τροχαία
χωρίς να είχε δίπλωμα κυκλοφορίας και ευρισκόμενο(ς) υπό την επήρεια αλκοόλ..;
Σιγά το πρόβλημα·
το παραχαϊδεμένο αρχισκούπιδο των ντόπιων αρχόντων
είπε να εμπλουτίσει -και μάλιστα, εις διπλούν- το ημερήσιο παλμαρέ του,
οπότε ήπιε κι άλλο αλκοόλ φτάνοντας τον δείκτη στο 1,99
και επιτέθηκε σε έτερο οδηγό χτυπώντας με μπουνιές το αυτοκίνητό του.
Ως εκ τούτων, αναποφεύκτως η Παρανομία μετετράπη σε «Νομοτέλεια»·
το παραχαϊδεμένο αρχισκούπιδο των ντόπιων αρχόντων
έμελλε να προσθέσει και μία δολοφονία στο «Βιογραφικό τής Ψευτομαγκιάς» του,
καθώς με την αίσθηση τής προσωπικής ασφάλειας και περιχαράκωσης
που προσφέρουν τα -εξαιρετικώς ανθεκτικά- πανάκριβα οχήματα,
έτρεχε μεθυσμένος με 120 χιλιόμετρα εντός αστικού ιστού
και απετέλεσε το θανάσιμο συναπάντημα για ένα παιδί.
Το παραχαϊδεμένο αρχισκούπιδο των ντόπιων αρχόντων,
αυτό το εγωμανές κατακάθι τού Ανθρωπίνου Είδους,
αντί να νοιαστεί για το νεκρό παιδί που εκείτετο ενώπιόν του,
μονολογούσε -σύμφωνα με τούς αυτόπτες κι αυτήκοους μάρτυρες- τη λέξη «Καταστράφηκα»
(ναι, αυτό το αποκρουστικό ον εκόπτετο ακόμη και τώρα για το τομάρι του).
Και βεβαίως,
εγνώριζε ότι είχε υπερβεί πλέον τα εσκαμμένα με τρόπο που δεν επιδεχόταν συγκάλυψη.
Η συγκλονιστική είδηση -συνοδευόμενη και από το βίντεο τού δυστυχήματος-
συνετάραξε το Πανελλήνιο και απέκτησε τεράστια δημοσιότητα
λόγω των απροκάλυπτων παραβάσεων καθήκοντος που είχαν διαπράξει οι ντόπιες Αρχές.
Από την πρώτη στιγμή,
οι αστυνομικοί επικαλέστηκαν προφορική οδηγία που είχαν λάβει από την Εισαγγελία
-ήτοι, να παρέπεμπαν τούς οδικούς παραβάτες σε τακτική δικάσιμο και όχι στο Αυτόφωρο-
όμως η «Υπηρεσιακή Αποσυμφόρηση» αποδεικνυόταν καταστροφική ιδέα.
Η Συγκάλυψη δεν ήταν ανέφικτο ζητούμενο μόνο για τον δολοφόνο οδηγό
αλλά και για τις ίδιες τις Αρχές,
οπότε επήλθε ένα μακάβριο «Πινγκ-Πονγκ Ευθυνών»
και εν τέλει το «Σύστημα» εφήρμοσε τον διαχρονικό κανόνα τής αυτοσυντήρησής του:
«Όταν κινδυνεύουν με διασυρμό δύο “Θεσμοί” μου,
προστατεύω τον Θεσμό που έχει τη σημαντικότερη αξία για την εικόνα μου.».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Όπερ και εγένετο·
εξεδόθη με εκκωφαντικώς σπασμωδικά και καθυστερημένα αντανακλαστικά
η κάτωθι ανακοίνωση που επιχειρεί να προστατεύσει τη Δικαιοσύνη
και αδειάζει απροκαλύπτως την Αστυνομία..:
«Από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Χανίων δεν έχει δοθεί εντολή ή οδηγία,
γραπτή ή προφορική, προς τις Αστυνομικές Αρχές,
για να μην προβαίνουν στη σύλληψη δραστών
που καταλαμβάνονται να διαπράττουν το ποινικό αδίκημα
τής οδήγησης υπό την επίδραση οινοπνεύματος.».
Ποια Αρχή λέει την Αλήθεια και ποια Αρχή ψεύδεται;
Εδώ έχουμε ευθέως αντικρουόμενες εξηγήσεις από τις Αρχές
και συνεπαγωγικώς την αδιαμφισβήτητη απόσειση ευθυνών
(είτε από την Αστυνομία, είτε από τη Δικαιοσύνη),
οπότε η κωμωδία «Ο Ηλίας τού 16ου»
-που…, οποία εκπληκτική σύμπτωση, πραγματεύεται την «Αντιποίηση Αρχής»-
έρχεται να ηχήσει στα ώτα μας σαν προφητεία τραγωδίας,
μέσα από τη φράση που ξεστομίζει ο φραγκάτος κλεπταποδόχος-τοκογλύφος.
Ε, λοιπόν,
η Κοινωνία και η Δημοσιογραφία -έστω και ως Μειονότητα Αντίστασης-
δεν είμαστε «Σπανομαρίες» ώστε να συγκατανεύουμε ακρίτως σε δογματικές ανακοινώσεις
όπου αντιμετωπίζεται ωσάν «φασαρία» και ωσάν «τίποτα» η δολοφονία ενός παιδιού.
Σύμφωνοι, πρέπει αναμφιβόλως να προστατεύονται οι Θεσμοί,
όμως οφείλουμε άπαντες -όταν έχουμε να κάνουμε με συστημικά ψεύδη-
να ακροαζόμαστε τα μηνύματα υψηλής συχνότητας
που εκπέμπει ο ήχος τού δυστυχήματος..:
– Αστυνομία, μην έχουμε, ξέρω ’γώ, καμιά φασαρία…
Εγώ, αν γίνει τίποτα,
θα πω ότι δεν σού έδωσα οποιανδήποτε -γραπτή ή προφορική- εντολή ή οδηγία.
– Ναι, κυρά-Εισαγγελία. Αλίμονο.
Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
