Καλή νέα Εβδομάδα σε όλους! Οι Χριστουγεννιάτικες διακοπές έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, φίλοι μου. Η προσμονή μιας τόσο μεγάλης γιορτής μας γεμίζει ελπίδα και χαρά, ενώ ο Ιανουάριος συχνά φαντάζει μακρύς και καταθλιπτικός, επαναφέροντάς μας για τα καλά στη ρουτίνα μας. Το φως της ημέρας έχει μικρή διάρκεια, ο καιρός είναι μουντός, και οι επόμενες διακοπές του Πάσχα μοιάζουν μακρινές – αν και, ίσως όχι τόσο! Ειδικά αν ζεις στη Βόρεια Ευρώπη, όπου το φως είναι λιγοστό και το χειμωνιάτικο τοπίο πιο βαρύ, σου στέλνω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς!
Στην Αγγλία, όπου ζω, ο Ιανουάριος είναι ο μήνας που συζητιέται συχνά το φαινόμενο των winter blues ή αλλιώς της χειμωνιάτικης μελαγχολίας. Πρόκειται για μια επιστημονικά τεκμηριωμένη κατάσταση, που επηρεάζει πολλούς ανθρώπους. Όταν οι μέρες μικραίνουν, ο καιρός είναι υγρός και ψυχρός, αρκετοί δυσκολεύονται ψυχολογικά. Είναι κάτι αληθινό, αλλά σίγουρα υπάρχουν τρόποι να το αντιμετωπίσουμε.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Θυμάμαι την πρώτη μου χρονιά στην Αγγλία. Μια από τις πρώτες μου μέρες στη χώρα, έκανα βόλτα μόνη μου γύρω από μια λίμνη και κάθισα στο γρασίδι να χαζέψω τις πάπιες. Σήκωσα το βλέμμα μου στον ουρανό και παρατήρησα πόσο διαφορετικός ήταν από αυτόν που είχα συνηθίσει στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα έχουμε το προνόμιο να μας σκεπάζει ο ομορφότερος ουρανός του κόσμου – και το λέω έχοντας ταξιδέψει σε όλες τις ηπείρους. Κανένας ουρανός δεν συγκρίνεται με τον δικό μας.
Ωστόσο, κατά έναν αξιοπερίεργο τρόπο, εκείνη τη στιγμή πήρα μια σημαντική απόφαση: να μην αφήνω τον καιρό ή τον ουρανό να καθορίζουν τη διάθεσή μου. Ήταν μια εσωτερική επιλογή που πηγάζει από τη δύναμη του να βρίσκεις το φως μέσα σου, ανεξαρτήτως εξωτερικών συνθηκών. Οι νέες εμπειρίες, οι ευκαιρίες και οι πληροφορίες που μου πρόσφερε η ζωή εκείνη την περίοδο ήταν τόσο πλούσιες, που δεν υπήρχε χώρος για μελαγχολία. Κοιτώντας πίσω, εκπλήσσομαι κι εγώ η ίδια που κατάφερα να αγνοήσω κάτι τόσο προφανές, όπως ο μουντός καιρός.
Θυμάμαι ένα απόγευμα που επέστρεφα από το πανεπιστήμιο στο σπίτι μου και στον δρόμο συνάντησα μια κοπέλα που έμενε στην τότε γειτονιά μου. Καθώς περπατούσαμε, μου είπε πόσο καταθλιπτικός της φαινόταν ο καιρός. Τη ρώτησα τι εννοούσε, και εκείνη μου απάντησε έκπληκτη: «Τι εννοώ; Δεν βλέπεις;». Είχε απόλυτο δίκιο! Ήταν η πρώτη φορά μετά από σχεδόν ένα χρόνο που πρόσεξα πραγματικά κάτι τόσο αυτονόητο όσο ο καιρός.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Αυτή η εμπειρία μου έμαθε κάτι σημαντικό: να κουβαλάω μέσα μου τον δικό μου καιρό. Ο χειμώνας θα είναι πάντα χειμώνας και θα φέρνει μαζί του βροχές, σκοτάδι και κρύο. Αντί να προσπαθούμε να τον πολεμήσουμε, μπορούμε να τον αποδεχτούμε, να τον εκτιμήσουμε και να τον εναγκαλιστούμε. Δεν χρειάζεται να περιμένουμε την άνοιξη για να δούμε το φως. Μπορούμε να το δημιουργήσουμε μέσα μας.
Οι μικρές απολαύσεις – ένας περίπατος στη φύση, ένα ζεστό ρόφημα, ένα καλό βιβλίο, μια συζήτηση με έναν φίλο – είναι ισχυρά αντίδοτα στη χειμωνιάτικη μελαγχολία. Ακόμη και στις πιο γκρίζες μέρες, η ευγνωμοσύνη για όσα έχουμε μπορεί να φέρει φως. Άλλωστε, ο καιρός του εξωτερικού κόσμου δεν μπορεί να καθορίσει τον εσωτερικό μας ουρανό.
Να θυμάσαι, λοιπόν, ότι το φως που ψάχνεις μπορεί να είναι ήδη μέσα σου. Ο χειμώνας είναι μια εποχή που μας προσκαλεί να στραφούμε προς τα μέσα, να βρούμε τη δική μας δύναμη και να εκτιμήσουμε την ομορφιά του εδώ και τώρα. Κουβάλα τον δικό σου καιρό και άσε τον ουρανό να κάνει τα δικά του!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Ιουλία Καζάνα-McCarthy
Δρ. Κοινωνιολογίας (University of Surrey, UK)
Πιστοποιημένη Life Coach (International Coaching Federation, ICF)
Solution Focused Θεραπεύτρια (BRIEF & The Solution Focused Universe)
