Αγαπητή πασιονάρια της γερασμένης σκέψης σε αρυτίδωτο μέτωπο και αρτυτίδωτη σκέψη που λατρεύετε εκτός από το παραδοσιακό γιαούρτι της φάγε και όλα τα καλά άσματα μιας παράδοσης όπου ο εγωισμός των απελθόντων γίνεται ενοχή και συμβιβασμός των επιζώντων. Από το όνομα σας που έχει το συνθετικό λατίνο με λήγουσα το ΠΟΥΛΟΥ με συγκινείτε αφάνταστα με αυτές τις προχωρημένες ιδέες όπου η παράδοση επιβάλλει πλήρη υποταγή στους νεκρούς στην φυσική τάξη και το, προπατορικό αμάρτημα. Όπου το σύμπαν έφτιαξε ο πάνσοφος πατέρας με την βοήθεια αγγελικών ανθρώπων ως μια τέλεια μίμηση της ομορφιάς της φυσικής τάξης που περιγράφουν οι αγιογράφοι στις εκκλησίες που δοξάζεται το άγιο πνεύμα και καταδικάζεται η αμαρτία της σάρκας.
Η άποψη σας για τη ζωή και την εξέλιξη ανήκει στον δέκατο όγδοο αιώνα και την επικρατούσα αντίληψη για την ηθική που θα έκαιγε στη πυρά υποψιάζομαι και τον Δαρβίνο όταν δημοσίευσε την εξελικτική του θεωρία περί καταγωγής των ειδών στον πλανήτη μας.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Την εποχή εκείνη πριν την γαλλική επανάσταση που υποψιάζομαι πως σιχαίνεστε η φύση θεωρούνταν ως η βάση ή πηγή και το πρωτότυπο οποιασδήποτε μορφής του καλού και του ωραίου.
Εκείνη την ωραία εποχή οι μαύροι ο ιθαγενείς και όλες οι φυλές του υπόλοιπου πλανήτη ήσαν απολίτιστοι και άσχημοι αμόρφωτοι αγράμματοι και άπλυτοι. Κάπως έτσι περιέγραφε ο πρέσβης Γκοπμπίνω τους Έλληνες (δάσκαλος του Χίτλερ και του Φαλμεράγιερ) όταν ήρθε στην Ελλάδα με εντολή του πρίγκηπα Τε Τοκβίλ που ευτυχώς τον πήρε είδηση και τον απέλυσε από τα καθήκοντα του.
Κύρια Λ. ΠΟΥΛΟΥ ασφαλώς εκτός από τα κείμενα του κασιδιάρη δεν καταλάβατε ποτέ τον Λεβί-Στρως ούτε και τον Φρόιντ που είπε πως πίσω από τις δυστυχίες των ανθρώπων ψάξτε τις κλειστές κρεβατοκάμαρες των γονιών Ασφαλώς ούτε και τον Καμύ που έγραφε στα γράμματα σε ένα Γερμανό Φίλο
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
την εποχή της ανόδου του ναζισμού στην πιο πολιτισμένη χώρα της Ευρώπης λέγοντας πως θα ήθελα να αγαπώ την πατρίδα μου χωρίς να σιχαίνομαι όλες τις άλλες πατρίδες. Θα ήταν περιττό να ρωτήσω αν διαβάσατε ποτέ τον ΚΙΝΣΕΥ. Αλλά και πως αν ζούσατε την εποχή που ο μεγαλοφυής Τούριγκ που ανακάλυψε την πληροφορική θα αυτοκτονούσε ως καταδικασμένος ομοφυλόφιλος από τις δικές σας πεποιθήσεις πως το φυσικό φύλο είναι το άρρεν με το θήλυ να υπερασπίζεται την πρωτοκαθεδρία του άρρενος γιατί αιώνες τώρα το έμαθαν να είναι μόνο η κότα που κάνει τα αυγά στο κοτέτσι.
Πως να καταλάβετε αγαπητή πασιονάρια σε ένα πλανήτη πίθηκων την έννοια πως το φύλο κατασκευάζεται και κοινωνικά όχι μόνο χρωμοσωμικά.
Να μη σας βάλω στον μπελά να διαβάσετε την Μπάτλερ που έγραψε για την παράσταση των φύλων που συγκροτούν αυτό που λέμε άνδρας και γυναίκα performative sexuality.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Κατανοώ το γεγονός ότι το θέαμα της σημαίας που κυματίζει στον άνεμο κάνει την καρδιά σας να χτυπάει δυνατά, και η μουσική και οι στίχοι του εθνικού ύμνου σας προκαλούν αυτό το γαργάλημα στις φλέβες και το ανατρίχιασμα που αποκαλείται συγκίνηση. Εσείς, τη λέξη «πατρίδα» (που τη γράφετε πάντα με κεφαλαίο Π) δεν τη συσχετίζετε με τους ασεβείς στίχους του νεαρού Πάμπλο Νερούδα:
Πατρίδα, λέξη μελαγχολική, όπως θερμόμετρο ή ανελκυστήρας.
ούτε με τον φονικό αφορισμό του Δρ Τζόνσον («Ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο ενός παλιανθρώπου»), αλλά με ηρωικές επελάσεις ιππικού, σπαθιά που βυθίζονται σε στήθη εχθρικών στολών, σαλπίσματα, πυροβολισμούς και κανονιές που δεν προέρχονται από μπουκάλια σαμπάνιας. Ανήκετε, κατά τα φαινόμενα, στο σύμφυρμα αρσενικών και θηλυκών που κοιτάζουν με σεβασμό τα αγάλματα των επιφανών που στολίζουν τις δημόσιες πλατείες και αγανακτούν με τα περιστέρια που χέζουν επάνω τους, και είστε ικανοί να ξυπνήσετε από τα χαράματα και να περιμένετε ώρες ώστε να μη
χάσετε την καλή θέση στο Πεδίον του Άρεως για τη στρατιωτική παρέλαση τις μέρες των εθνικών επετείων, θέαμα το οποίο σας ωθεί σε εγκωμιαστικά σχόλια όπου σπινθηρίζουν οι λέξεις «στρατιωτικό», «πατριωτικό» και «αρρενωπό». κυρία: μέσα σας είναι φωλιασμένο ένα λυσσασμένο θηρίο που αποτελεί κίνδυνο για την ανθρωπότητα.
Είστε μια ζωντανή σαβούρα που τραβάει κάτω τον πολιτισμό από την εποχή του κανίβαλου με τα τατουάζ, το τρυπημένο δέρμα και τη θήκη του φαλλού, του προλογικού μάγου που χτυπούσε τα πόδια του στο χώμα για να φέρει βροχή και καταβρόχθιζε την καρδιά του αντιπάλου του για να του κλέψει τη δύναμη. Στην πραγματικότητα, πίσω από τις αγορεύσεις σας και τα λάβαρα προς τιμήν αυτού του θραύσματος γεωγραφίας, του στιγματισμένου από ορόσημα και αυθαίρετα σύνορα στα οποία εσείς βλέπετε την προσωποποίηση μιας ανώτερης μορφής της ιστορίας και της κοινωνικής μεταφυσικής, δεν υπάρχει παρά η πανούργα σημερινή εκδοχή του αρχέγονου φόβου, του φόβου να ανεξαρτητοποιηθεί κάποιος από τη φυλή, να πάψει να είναι μάζα, μέλος, και να γίνει άτομο, και η νοσταλγία για εκείνο τον πρόγονο για τον οποίο ο κόσμος άρχιζε και τελείωνε μέσα στα όρια του γνωστού, στο ξέφωτο του δάσους, στη σκοτεινή σπηλιά, στο ψηλό οροπέδιο, σ’ αυτό τον μικροσκοπικό θύλακο όπου το να μοιράζεται τη γλώσσα, τη μαγεία, τη σύγχυση, τα έθιμα και, κυρίως, την άγνοια και τους φόβους της ομάδας του, του έδινε θάρρος και τον έκανε να νιώθει προστατευμένος απέναντι στον κεραυνό, την αστραπή, τα άγρια θηρία και τις άλλες φυλές του πλανήτη. Όσο κι αν έχουν περάσει αιώνες από εκείνους τους μακρινούς χρόνους και πιστεύετε ότι, επειδή φοράτε στενή φούστα και κάνετε λίφτινγκ στο κολονάκι, είστε πολύ ανώτερη από εκείνο τον πρόγονο που σκέπαζε τα λαγόνια του με φλούδες δέντρων και τρυπούσε τη μύτη του και τα χείλη του για να κρεμάσει στολίδια. Αγαπητή πασιονάρια είστε ο ομφάλιος λώρος που μας συνδέει διαμέσου των αιώνων και ονομάζεται τρόμος για το άγνωστο, μίσος για το διαφορετικό, απόρριψη της περιπέτειας, πανικός για την ελευθερία και την ευθύνη της καθημερινής επινόησης του εαυτού, δουλική αφοσίωση στη ρουτίνα, στην αγέλη, άρνηση της αποσυλλογικοποίησης ώστε να μην αναγκαστούμε να αντιμετωπίσουμε την καθημερινή πρόκληση της ατομικής κυριαρχίας. Εκείνα τα χρόνια, ο ανυπεράσπιστος ανθρωποφάγος, βυθισμένος σε μεταφυσική και φυσική άγνοια απέναντι σε ότι συνέβαινε γύρω
του, είχε κάποιο δίκιο να αρνείται να γίνει ανεξάρτητος, δημιουργικός και ελεύθερος˙ στα δικά μας χρόνια, όπου ξέρουμε πια όλα όσα χρειάζεται να ξέρουμε κι ακόμη παραπάνω, δεν υπάρχει βάσιμος λόγος για να επιμένει κανείς να είναι σκλάβος και άλογο ον. Η κρίση αυτή θα σας φαίνεται ίσως αυστηρή, ακραία, όταν αναφέρεται σε κάτι που, για σας, δεν είναι παρά ένα χρηστό και ιδεαλιστικό συναίσθημα αλληλεγγύης και αγάπης για τα πάτρια εδάφη και τις αναμνήσεις («η γη και οι νεκροί», κατά τον Γάλλο ανθρωποειδή κύριο Μωρίς Μπαρές), αυτό το πλαίσιο περιβαλλοντικών και πολιτιστικών αναφορών χωρίς το οποίο ο άνθρωπος αισθάνεται άδειος. Σας διαβεβαιώ ότι αυτή είναι η μια όψη του πατριωτικού νομίσματος˙ η άλλη, δηλαδή το αντίθετο της λατρείας του «δικού» σας, είναι η αμαύρωση του ξένου, η επιθυμία να ταπεινώσετε και να κατατροπώσετε τους υπολοίπους, αυτούς που είναι διαφορετικοί από εσάς επειδή έχουν άλλο χρώμα δέρματος, άλλη γλώσσα, άλλο θεό, ακόμη και άλλα ρούχα ή άλλο διαιτολόγιο.
Ο πατριωτισμός, που στην πραγματικότητα μοιάζει με καλοκάγαθη μορφή εθνικισμού – γιατί το «πατρίδα» μοιάζει πιο παλιό, πιο εγγενές και σεβαστό από το «έθνος», γελοίο πολιτικό-διοικητικό κατασκεύασμα επινοημένο από πολιτικούς άπληστους για εξουσία και από διανοούμενους σε αναζήτηση αφεντικού, δηλαδή μαικήνα, δηλαδή μαστών προς απομύζηση που είναι ένα επικίνδυνο αλλά αποτελεσματικό άλλοθι για τους πολέμους που έχουν αποδεκατίσει τον πληθυσμό του πλανήτη αμέτρητες φορές, για τα δεσποτικά ορμέμφυτα που έχουν καθαγιάσει την κυριαρχία του δυνατού πάνω στον αδύνατο, και ένα προπέτασμα εξισωτικού καπνού του οποίου οι δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις ισοπεδώνουν τα ανθρώπινα όντα, τα κλωνοποιούν και τους επιβάλλουν, ως κάτι το ουσιώδες και ανεπανόρθωτο τον πιο τυχαίο απ’ όλους τους κοινούς παρανομαστές: τον τόπο γέννησης. Πίσω από τον πατριωτισμό και τον εθνικισμό φλογοβολεί πάντοτε η κακοήθης συλλογική μυθοπλασία της ταυτότητας, αυτού του οντολογικού συρματοπλέγματος που φιλοδοξεί να αντικαταστήσει την ηδονή με την οδύνη της ερωτικής αποτυχίας ν αγαπήσει κανείς τον εαυτό του για να μπορέσει ίσως να αγαπήσει και τον άλλον.
Το πνεύμα ιερό και ανήκει στον θεό έλεγε ο ΑΠ. ΠΑΥΛΟΣ η σάρκα αμαρτωλή και ανήκει μόνο στον άνθρωπο. Θα σας συνέστηνα επειδή είστε και ωραία γυναίκα να δείτε στον καθρέφτη σας την ομορφιά και να ξεχάσετε το
τέρας των ιδεών που γέννησε όλα τα τέρατα που κατέστρεψαν την πιο γοητευτική ψευδαίσθηση του ευρωπαϊκού πολιτισμού το δικαίωμα των ανθρώπων να γεννιούνται και να ζουν αγαπώντας αλλήλους και όχι ξερνώντας τους η καίγοντας τους σε φούρνους.
Γιατί οι δικές σας ιδέες εκεί οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια και αλήθεια τι ζόρι τραβάτε όπως θα ’λεγε και ο Κούγιας για να φωνάζετε υστερικά αυτήν παλαιολιθική θεωρία περί φύλων και φυλών? Μήπως πρέπει να ερωτευτείτε και να ξεχάσετε τα τραύματα της κλειστής κρεβατοκάμαρας των γονιών για να ησυχάσουν και οι βάρβαροι και εμείς από τις λύσεις που προτείνετε… τόσο ανερυθρίαστα… και να θυμάστε το λογικό ον δεν γεννήθηκε στη θέση του άλλου κατά Έγελο αλλά όταν κοκκίνισε η μούρη του από ντροπή κατά τον δικό μας Αξελό.
Και η ντροπή στα αρχαία και τα παραδοσιακά που υποψιάζομαι ότι θαυμάζετε ονομαζόταν ΤΣΙΠΑ και όσοι δεν την είχαν. Ξετσίπωτοι και εσείς με την ωραία μορφή που η φύση σας χάρισε αφήστε λίγη τσίπα για να μοιάζετε με άνθρωπο και όχι με τα πρωτεύοντα ξετσίπωτα που μας γέννησαν …. ΕΛΕΟΣ.
