Έντονες αντιδράσεις των εκπαιδευτικών στις Κυκλάδες προκαλεί η οδηγία της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στην περιοχή, για υποχρεωτική τηλεκπαίδευση στο διάστημα που διαρκεί η σεισμική δραστηριότητα, που έχει αναστατώσει την καθημερινότητα των κατοίκων.
Σε ανακοίνωσή της η ΕΛΜΕ Θήρας, σε κείμενο με τίτλο «Η πανάκεια του Webex ξαναχτυπά – Οριζόντια μέτρα δια πάσαν νόσον» αναφέρει:
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
«Την Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης έστειλε non paper στους διευθυντές όλων των σχολείων των Κυκλάδων υπενθυμίζοντας (ανάμεσα σε άλλα) ότι σε όσες σχολικές μονάδες δεν λειτουργούν θα πρέπει να γίνεται τηλεκπαίδευση, οι διευθυντές και οι υποδιευθυντές να βρίσκονται στα σχολεία και να παρέχουν εξοπλισμό στους εκπαιδευτικούς για τηλεκπαίδευση.
Πρόκειται για μια οριζόντια εντολή, η οποία δεν ερείδεται σε καμία λογική βάση.
Προηγουμένως, στις 13:15 στάλθηκε email από την Περιφερειακή Διεύθυνση Νοτίου Αιγαίου, ώστε 13:30 να συνδεθούν οι εκπαιδευτικοί από τα νησιά της Σαντορίνης, Θηρασιάς, Ίου, Ανάφης, Αμοργού σε παράλληλες διαδικτυακές συναντήσεις με τους ψυχολόγους των ΚΕΔΑΣΥ που θα αφορούν στη διαχείριση του άγχους, στην αντιμετώπιση καταστάσεων κρίσης και γενικότερα στην ψυχική ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών και της μαθητικής κοινότητας. Να ένας θεσπέσιος τρόπος να «κάψεις» μια καλή πρωτοβουλία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Παράλληλα την ίδια μέρα ο πρωθυπουργός της χώρας επισκέφτηκε τη Σαντορίνη για να επιβεβαιώσει ότι το κράτος είναι εδώ για να βοηθήσει. Όλα καλά λοιπόν!
Εμείς θα κάνουμε ότι κάνουμε τηλεκπαίδευση, αυτοί θα κάνουν ότι όλα είναι υπό έλεγχο. Αλήθεια τώρα;
Όσοι έχουμε παραμείνει στα νησιά γνωρίζουμε πολύ καλά την καθημερινότητά μας πάνω από μια εβδομάδα με τις αλλεπάλληλες σεισμικές δονήσεις. Όπως επίσης γνωρίζουμε ότι συνάδελφοι μας έφυγαν με δυο αλλαξιές ρούχα, αφήνοντας πίσω βιβλία, υπολογιστές, σημειώσεις και αμάξια. Αν θέλετε πραγματικά να γνωρίζετε, δεν έχουν πάει όλοι σπίτια τους. Αρκετοί φιλοξενούνται σε φίλους και γνωστούς στην Αθήνα. Και περιμένουν να γυρίσουν. Άλλωστε, δεν έχουν άλλο σπίτι από αυτό που νοικιάζουν στα νησιά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τους μαθητές μας και τις οικογένειες τους: Όσοι είναι στα νησιά άυπνοι και με το ένα πόδι έξω από τα σπίτια, οι «τυχεροί» σε ιδιόκτητο σπίτι στη στεριά (χωρίς βιβλία, σημειώσεις κλπ) και οι υπόλοιποι φιλοξενούμενοι. Τι θα γίνει με τις απουσίες; Και ποιος θα αναλάβει την ευθύνη;
Ζητάμε:
– Το Υ.ΠΑΙ.Θ.Α. να εκπονήσει και να εφαρμόσει άμεσα ένα βιώσιμο σχέδιο για τις περιοχές μας που θα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την συνεχή ψυχοκοινωνική υποστήριξη εκπαιδευτικών-μαθητών, την εξαίρεση των σχολικών μονάδων στους Δήμους Θήρας-Ανάφης-Ίου από την τράπεζα θεμάτων, τη μοριοδότηση των μαθητών που θα δώσουν πανελλήνιες εξετάσεις.
– Να υπάρξει επιστημονική ενημέρωση σε όλους τους εκπαιδευτικούς για το σεισμικό φαινόμενο που βιώνουμε.
– Να προχωρήσουν οι έλεγχοι στατικής επάρκειας των σχολικών κτιρίων.
– Να υπάρξει οικονομική μέριμνα για την ασφαλή επιστροφή εκπαιδευτικών και μαθητών».
«Τι σημαίνει να είσαι εκπαιδευτικός σε σχολείο της Σαντορίνης σήμερα»
Σε άρθρο που φιλοξενείται στην ιστοσελίδα alfavita, με τίτλο «Τι σημαίνει να είσαι εκπαιδευτικός σε σχολείο της Σαντορίνης σήμερα» περιγράφονται γλαφυρά οι συνθήκες, που βιώνουν δάσκαλοι και καθηγητές, που υπηρετούν σε σχολεία των Κυκλάδων αυτή την εποχή.
Η Λεία Μπίνζερ, εικαστικός στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση στο νησί της Σαντορίνης, γράφει για τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοι της αλλά και για τις αντικειμενικές δυσκολίες που έχουν τα παιδιά του νησιού, που αναγκάστηκαν να απομακρυνθούν με τις οικογένειές τους, λόγω των σεισμών:
«Αναπληρωτές που έφυγαν με μια τσάντα και έδωσαν τον μισό μισθό τους σε εισιτήρια. Ο άλλος μισός μισθός θα πάει σε ενοίκιο σπιτιού στο οποίο δεν ξέρει αν θα ξαναπάει. Ντόπιοι εκπαιδευτικοί που βλέπουν τον τόπο τους να καταρρέει, την ζωή τους να έρχεται πάνω κάτω.
Δύο εβδομάδες αβεβαιότητας και την πιθανότητα αυτή η αβεβαιότητα να κρατήσει μήνες. Σχολεία που μάλλον δεν θα ανοίξουν και αν ανοίξουν θα έχουν να αντιμετωπίσουν τεράστια προβλήματα πάσης φύσεως.
Προσωπικά δεν είμαι ενάντια στην τηλεκπαίδευση όταν αυτή είναι εφικτή. Είναι; Στον κόβιντ ξέραμε ποια ήταν τα πρακτικά προβλήματα και λίγο πολύ ήταν τα ίδια σε όλη την Ελλάδα. Έλλειψη internet και τάμπλετ.
Τώρα δεν ξέρουμε τίποτα. Για την ακρίβεια δεν ξέρουμε αν τα παιδιά είναι σε ασφαλές κτίριο όσο τους κάνουμε μάθημα, δεν ξέρουμε αν οι γονείς είναι κοντά σε περίπτωση που γίνει σεισμός και πρέπει να μπουν κάτω από το τραπέζι του σαλονιού.
Θα ήθελα το Υπουργείο να με είχε εκπαιδεύσει με άσκηση σεισμού και άσκηση υποκριτικής σε τηλεκπαίδευση, πριν με υποχρεώσει να κάνω -ψύχραιμο μάθημα- από το κινητό μου στον δρόμο. Καλό μάθημα συνάδελφοι».
