Αναλυτικά όσα είπε ο Αντώνης Καραγιαννίδης:
Να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω; Μέγας Αλέξανδρος Καλοχωρίου Θεσσαλονίκης. Όταν σου αναφέρουν το όνομα της συγκεκριμένης ομάδας, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό;
«Τα παιδικά μου χρόνια. Εκεί μεγάλωσα, έκανα τα πρώτα μου βήματα στο μπάσκετ. Σκεφτείτε τότε έπαιζα πλέι μέικερ. Μέχρι και τα παιδοεφηβικά. Θυμάμαι τους προπονητές μου. Ήταν τα «αγαθά» χρόνια που παίζεις με τους φίλους σου. Ήμουν με τους «κολλητούς» μου και παίζαμε μπάσκετ. Είχαμε μαζί προπόνηση το βράδυ».
Πώς ένας πλέι μέικερ έγινε πάουερ φόργουορντ, ενίοτε και σέντερ;
«Στην ανάγκη. Γιατί κατέβαζα την μπάλα, πίεζα, τα έκανα όλα. Αυτό μου άρεσε πάντα. Να πιέζω. Ακόμα και τώρα μου αρέσει να παίζω άμυνα στους γκαρντ. Είχα φθάσει στα προπαιδικά του ΠΑΟΚ, ήμουν ο πιο ψηλός και έπρεπε να βάλουν κάποιον ψηλό. Έτσι δοκίμασα και εκείνη την θέση (σ.σ του πάουερ φόργουορντ/σέντερ) και μου άρεσε. Ως εκ τούτου σε αυτή τη θέση συνεχίστηκε η καριέρα μου».
Πώς ήταν η διαδρομή από το Καλοχώρι Θεσσαλονίκης προς την Πυλαία για τις προπονήσεις με τον ΠΑΟΚ με τον πατέρα σου; Κατά την διάρκεια της διαδρομής έκανες όνειρα; Έπλαθες εικόνες;
«Ειδικά τότε που πηγαίναμε στο γήπεδο, δεν είχε δημιουργηθεί ακόμα ο περιφερειακός, οπότε με την κίνηση χρειαζόταν αρκετή ώρα για να φτάσεις στο γήπεδο. Σκεφτείτε πήγαινα σχολείο στο Καλοχώρι και έφευγα απευθείας για να προλάβω την προπόνηση και έτρεχε ο πατέρας μου για να με πάει. Με ταπεράκια φαγητού στο αμάξι. Επειδή ήταν μακριά, πηγαίναμε στο γήπεδο, έκανα προπόνηση και γυμναστήριο, ο πατέρας μου με περίμενε και μετά ξανά το βράδυ πίσω. Όλη μέρα στον δρόμο. Σαν πιτσιρικάς έχεις στο μυαλό σου ότι θέλεις να παίξεις μπάσκετ στο υψηλό επίπεδο, να μπεις στην Εθνική, να βάλεις το εθνόσημο. Αυτά τα όνειρα έχεις. Αυτό ήθελα, να παίξω ψηλά».
Πότε συνειδητοποίησες πως η ενασχόληση με το μπάσκετ είναι το όνειρο της ζωής σου; Γιατί είπες ότι δεν θέλεις να σπουδάσεις, το είπες στους γονείς σου, το δέχθηκαν και είπες «μπάσκετ και ξερό ψωμί».
«Από μικρή ηλικία το είχα επιλέξει και ευχαριστώ πολύ τους γονείς μου που με στήριξαν σε αυτό το κομμάτι και δεν με πίεσαν καθόλου με τις σπουδές. Ο πατέρας μου με πήγαινε στο γήπεδο, η μητέρα μου ετοίμαζε το φαγητό μου. Υπήρχε ψυχολογική υποστήριξη. Ήταν εκεί σε όλα τα σκαμπανεβάσματα, σε όλες μου τις δυσκολίες και είμαι ευγνώμων για αυτό. Αν δεν ήταν οι γονείς μου, δεν θα έπαιζα μπάσκετ».
Παρασκευή βράδυ. Οι φίλοι σου έλεγαν να βγείτε για να διασκεδάσετε, αλλά εσύ ψήφιζες ξεκούραση γιατί είχες αγώνα τον Σάββατο. Τελικά αυτή η «θυσία» ήταν εύκολη στο μυαλό ενός νεαρού;
«Δεν το θεωρώ «θυσία». Ήταν αυτό που μου άρεσε να κάνω. Ηταν η αγωνία που είχες παιχνίδι την επόμενη μέρα. Οπότε δεν το σκεφτόμουν να βγω έξω. Ετσι περνούσα καλά, αυτό ήθελα να κάνω και δικαιώθηκα».
Το 2020 κατέκτησες το Πρωτάθλημα Εφήβων Θεσσαλονίκης της ΕΚΑΣΘ με τον ΠΑΟΚ. Τι θυμάσαι από εκείνη την σημαντική επιτυχία;
«Ακριβώς την προηγούμενη χρονιά έχουμε ξαναπάει τελικό Εφήβων με τον ΠΑΟΚ κόντρα στον Άρη. Χάσαμε στο φινάλε. Ήμασταν στεναχωρημένοι γιατί θέλαμε να πάμε και στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Είμαστε στο αμάξι και νιώθουμε λες και έχουμε χάσει όλο τον κόσμο και έχω υποσχεθεί στους γονείς μου ότι η χρονιά που θα είναι η δικιά μου, θα πάμε Πανελλήνιο. Όλο τον χρόνο είχα βάλει στόχο να πάω Πανελλήνιο. Δεν γινόταν. Ήθελα να το ζήσω. Ήταν δύσκολος ο δρόμος και η χρονιά. Ήταν η χρονιά που είχαμε πολλούς τραυματισμούς, αλλά ήμασταν φίλοι μια ωραία παρέα. Ήταν μαζί μας και ο Τανούλης. Ήμασταν τα παιδιά που παίζαμε μαζί από το σχολείο».
Ημερομηνία 28 Μαρτίου του 2021. ΠΑΟΚ-Κολοσσός. Πώς ήταν το «βάπτισμα» του πυρός στην Greek Basketball League;
«Το πρώτο παιχνίδι. Άγχος! Να φωνάζουν οι φίλαθλοι. Ήταν πολύ όμορφο να κάνεις το πρώτο σου βήμα σε μια τέτοια ομάδα και απλά να μπαίνεις μέσα και να το ζεις. Έχω τους «fans» μου που είναι οι δικοί μου άνθρωποι. Οι γονείς μου, που έχουν χάσει ελάχιστα παιχνίδια. Ακόμα και σε αυτά που δεν έπαιζα, πάλι εκεί ήταν».
Ήταν 7 Οκτωβρίου του 2023. Λίγες ώρες πριν είχες ανακοινωθεί από τον Προμηθέα. Λίγες ώρες μετά πατούσες ξανά το Παλατάκι, αλλά ως αντίπαλος, αυτή την φορά. Σε ένα ματς που ο Προμηθέας είχε νικήσει με 95-80. Ήταν αυτό που λέμε παιχνίδι της τύχης;
«Δεν νομίζω ότι ήταν παιχνίδι της τύχης. Ήταν απίστευτο! Σε ένα γνώριμο γήπεδο, αλλά είχα κάτσει στον άλλο πάγκο. Ήταν περίεργα τα συναισθήματα. Ήμουν σε ένα γνωστό γήπεδο, αλλά από την άλλη πλευρά. Ήταν περίεργο συναίσθημα, αλλά ήταν οικείο να παίζεις σε αυτό το γήπεδο. Θυμάμαι ότι είχα παίξει σχετικά καλά».
Έχεις εξελιχθεί στον Προμηθέα και κάθε χρόνο βάζεις κάτι νέο στο παιχνίδι σου. Θα ήθελα να μας πεις για αυτή την πορεία που έχεις κάνει μέσα από μια ομάδα που έχει υψηλές φιλοδοξίες. Εν ολίγοις με τον Προμηθέα έχεις βρει την μπασκετική σου… Ιθάκη;
«Προσπαθώ κάθε χρόνο να βελτιώνομαι. Να βελτιώνω τα κομμάτια μου. Ξεκίνησα με το δυνατό μου κομμάτι που είναι η ενέργεια και το hustle. Έχω βρεθεί σε ένα περιβάλλον στο οποίο είμαι τυχερός. Με προπονητές, γυμναστές που με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ και μέσα από αυτούς τους ανθρώπους έχω καταφέρει να πάρω τα κομμάτια που θέλω και να τα βελτιώσω. Έχω καταφέρει να κάνω αυτά τα step up. Ο Προμηθέας με έχει αγκαλιάσει από την πρώτη μέρα. Έχω αναφέρει πως θα ευχόμουν να ήξερα για το πρόγραμμα «ΝΟΥΣ» πιο νωρίς. Να ήμουν σε ηλικία για να μπορώ να το εκμεταλλευτώ, γιατί είναι κάτι το οποίο δεν υπάρχει στην Ελλάδα και θεωρώ ότι είναι από τα καλύτερα προγράμματα και βοηθούν τα παιδιά για να βγάλουν το 100% του ταλέντου τους. Ο Προμηθέας με έχει βοηθήσει και στον τρόπο που σκέφτομαι. Τους ευγνωμονώ και τους ευχαριστώ».
Κεφάλαιο Εθνική. «Είδα τις κλήσεις το πρωί με το που ξύπνησα και πάγωσα για λίγο!», έχεις αναφέρει. Τι θυμάσαι από εκείνη την ημέρα που πήρες την πρώτη σου κλήση από την επίσημη αγαπημένη ενόψει των αγώνων με την Μεγάλη Βρετανία για τα «παράθυρα» του Νοεμβρίου; Πώς ήταν η προετοιμασία;
«Δεν το πίστευα. Το είδα το πρωί και λέω εντάξει δεν παίζει με τίποτα. Πήρα τηλέφωνο τους γονείς μου και τους το ανακοινώνω και είμαστε όλοι σε μια παύση. Η μητέρα μου αρχίζει και κλαίει, ο πατέρας μου το ίδιο. Ήταν ένα όνειρο. Δεν περίμενα να έρθει η κλήση. Ήταν το πιο ωραίο πρωινό που έχω ξυπνήσει. Τα περισσότερα παιδιά τα ήξερα. Ήταν λίγο το συναίσθημα να δεις τι θέλει ο προπονητής, πώς το θέλει, είχα και λίγο άγχος, αλλά είναι κάτι που το απολαμβάνεις και το χαίρεσαι που συνέβη».
Πώς έζησες εκείνα τα παιχνίδια; Κατάφερες να διαχειριστείς τα συναισθήματα σου για να μπεις στη μάχη;
«Άργησα πολύ να το νιώσω, όλο αυτό το συναίσθημα με τον Εθνικό Ύμνο, το γεγονός πως φωνάζουν το όνομά σου, μπαίνεις στο γήπεδο και χειροκροτούν όλοι οι Έλληνες. Εκείνη τη στιγμή το κατάλαβα».
Έχεις πει πως ένα από τα μπασκετικά σου πρότυπα είναι ο Ντίνος Μήτογλου. Τι είναι αυτό που σου αρέσει και θα ήθελες να αφομοιώσεις;
«Ο Ντίνος είναι ένας παίκτης… πολυεργαλείο και πάντα μου άρεσε αυτό το κομμάτι. Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεται γενικά ως άνθρωπος και ο τρόπος που λειτουργεί στο γήπεδο. Το πώς πηγαίνει στα επιθετικά ή στα αμυντικά ριμπάουντ, πως βάζει το κορμί του, η επιλογή στα σουτ του. Θεωρώ πως είναι ένας πάρα πολύ καλός παίκτης και θεωρώ πως θα μπορούσα κάπως να του μοιάσω αγωνιστικά. Θα μπορούσα να πάρω κάποια κομμάτια του».
Πριν δύο χρόνια επιλέχθηκες στο νο7 του International draft της G-League από τους Τέξας Λέτζεντς. Πώς πάρθηκε η απόφαση να δηλώσεις συμμετοχή. Υπάρχει στην άκρη του μυαλού σου στο μέλλον το υπερατλαντικό ταξίδι;
«Είχαμε κάνει μια κουβέντα με τον μάνατζερ μου. Αποφασίσαμε… γιατί όχι; Από τη στιγμή που είχα κάνει μια καλή χρονιά στην EliteLeague με τον Αίαντα Ευόσμου. Δεν το περίμενα. Είχα άγχος μέχρι και την τελευταία στιγμή. Ήταν κάτι καινούριο για μένα. Ήθελα να δω να γίνεται. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει αυτό το κομμάτι του υπερατλαντικού ταξιδιού. Βρίσκομαι εδώ. Εδώ ταιριάζω πιο πολύ. Εδώ ανήκω, στην Ευρώπη».
Ποια είναι αυτά τα στοιχεία που θα ήθελες να βελτιώσεις ώστε να πεις στον εαυτό σου πως «μεγάλωσες» περισσότερο αγωνιστικά;
«Το δυνατό μου κομμάτι είναι η ενέργεια. Πρέπει να βελτιώσω όλα τα υπόλοιπα, όσο γίνεται. Τα τελειώματά μου, οι αποφάσεις μου. Αν τα βελτιώσω θα είμαι σε ένα καλό σημείο».
Με τι θα ήσουν «γεμάτος» όταν ολοκληρωθεί η φετινή σεζόν με τον Προμηθέα ;
«Θα ήθελα να περάσουμε στους «8» του BCL. Είναι και ο στόχος της ομάδας. Επίσης, θα ήθελα να μείνουμε στην τετράδα της Greek Basketball League».
Αν γυρνούσες τον χρόνο πίσω, υπάρχει κάτι που θα ήθελες να αλλάξεις που ενδεχομένως στο μέλλον να σου διαφοροποιούσε προς το καλύτερο την αγωνιστική σου μοίρα ή θεωρείς πως είσαι δικαιωμένος από τις μέχρι τώρα αποφάσεις σου;
«Θεωρώ ότι δεν θα άλλαζα τίποτα γιατί έχουν εξελιχθεί καλά τα πράγματα. Θα άφηνα ακριβώς το ίδιο σε όλα τα κομμάτια. Σε όλους τους τομείς της ζωής και του μπάσκετ».
Αντί επιλόγου, φαντάζομαι ότι δεν έχεις ταβάνι στα όνειρά σου…
«Δεν υπάρχει ταβάνι. Όσο πάει. Εγώ θέλω να φτάσω όσο πιο ψηλά γίνεται και να το κυνηγήσω όσο πιο πολύ γίνεται». //Χ.
